In vastis longinquorum, nomen tuum dicunt cum honore et dolore... Nemo animos saevos sedavit, et tu certamen accepisti. Sub pallidissimo obtutu, docuisti, mutasti, et instinctus redemptus est. Bestiis et vermibus dedisti mundum quem non somniaverunt. Nobis dedisti pretiosasomnia, et non cessasti dare. Sed sero vidisti frustratus, nostram libidinem inexplebilem, quo pretio iram sedare? Dedisti omnia nec quievisti, nec libido sedata est. Plus somnia vires tuas consumpserunt, ex quibus ortum est malum horrendum. Quod provocavit nostram pugnacem impetus, nos iterum fecit bestias et corpora. Animi nostri absorpti sunt lumine supra nos. In corpore tuo examimi adhuc resonat vox accusans, cuius qui dolores sedavit et damna reparavit. Somniasuaquoqueabstulit, ex eiusdolorevidimusverumagnoscendum. Quodsolumperfectavacuitatempotestadmittere.